23 mei 2010 –Ricotta chocoladetaart

Ja, ik geef het meteen toe: ik heb overspel gepleegd! Dat kan natuurlijk niet goed gaan… Als gevolg daarvan heb ik wekenlang niets aan dit blogje gedaan. En ik heb ook echt wekenlang niets lekkers wat de moeite waard is te beschrijven gemaakt. Schande!

Wat is er gebeurd?
Ik heb ricotta chocoladetaart uit een ánder kookboekje gemaakt dan de oorspronkelijke drie kookboekjes die de basis vormden voor dit blogje. Tja, overspel…

Maar was het de moeite waard? Ja, dat dan weer wel. Zowel in smaak als in uiterlijk… Ik heb nog niet eerder een taart voornamelijk bestaand uit ricotta en eieren gemaakt en dat is de moeite van het proberen waard.

Bereiding is très simple: 200 gram pure chocolade hakken, 100 gram gepelde amandelen malen in de magimix, daarna beide ingrediënten vermengen met 500 gram ricotta. Toevoegen 75 gram gekonfijte sinaasappelschil, 150 gram suiker, 50 gram rozijnen, 4 eieren, 2 eierdooiers en rasp van 1 citroen. Mengsel in een ingevette springvorm van ongeveer 20 cm doen en op 180 graden gedurende ongeveer 50 minuten gaar laten worden. In het recept dat ik volgde stond 35 a 40 minuten, maar ik heb daar zeker een kwartier bij op moeten tellen.

Als de taart is afgekoeld, dan kan je met in de magnetron gesmolten chocolade er nog wat leuke strepen overheen aanbrengen. Voor het showelement! En opeten me wat zure room erbij. Heel smakelijk en verrassend…
Ik beloof niet dat ik het nooit meer zal doen: overspel. Maar in deze zonnige tijd is het wel lastig om de discipline van het wekelijks lekkers maken en er over schrijven vast te houden. Ik doe m’n best…

8 mei 2010 – Limoncelloroom met aangeschoten bessen

Meivakantie! Vanuit een tent op Vlieland is het lastig te bakken of erg uitgebreid te kokkerellen, dus daar hebben we het maar gehouden op bekende pasta- en couscousvarianten en uiteraard overheerlijke pannenkoeken. Waarbij op te merken valt dat het pannenkoeken bakken door sommige kampeerders tot een hogere kunst is verheven. Inclusief gebakken eieren bovenop zalig ham/kaas pannenkoeken en allerlei andere varianten. Kan ik nog veel van leren!

Maar goed, een vakantie in de tent bevalt mij altijd goed. Maar vreemd genoeg begin ik ook altijd, als het einde van de tentperiode in zicht komt, in mijn hoofd begin te fantaseren over mijn keuken en al het heerlijks dat ik daar in kan bereiden. En die fantasieën geef ik bij thuiskomst snel vorm. Zo heb ik, terwijl aan alle kanten de natte tentstukken hingen te drogen en de diverse wasjes in de machine vrolijk snorden, meteen iets met asperges uit de oven gemaakt en ook een heerlijk toetje: limoncelloroom met bessen. De limoncello paste goed in het vakantiegevoel dat er toch nog in huis hing, ondanks de wat koude kampeerweek op Vlieland.

Dit toetje is een soort trifle. Uit het ‘Zalig Zoet’ kookboek. Onderin een mooie dessertcoupe (heb ik niet echt, gelukkig wel een groot wijnglas gevonden) leg je een paar stukjes lange vingers die een tijd lang hebben liggen weken in een tweetal eetlepels limoncello. Daarop komt de limoncelloroom. Voor zes personen maak je dat door 2 eierdooiers met 55 gram fijne suiker te mixen. Voeg daar de schil van 1 geraspte citroen aan toe. In een andere kom klop je de eiwitten stijf en dat spatel je door het dooiermengsel. Als laatste voeg je nog 185 ml stijfgeslagen slagroom eraan toe en dat geheel zet je een uurtje in de koelkast.

Op de room komen de bessen. Ik had blauwe bessen gekocht, maar het oorspronkelijk recept is met rode bessen. Kan met divers ander rood fruit. Laat het fruit – ongeveer 200 gram – samen met twee eetlepels limoncello en 60 gram fijne kristalsuiker een uur staan om de smaken op elkaar in te laten werken.

En als laatste sluit je af met citroenkrullen. Hiervoor doe je twee eetlepels suiker met 3 lepels water in een klein pannetje. Laat dit mengsel een minuutje of twee inkoken en voeg dan mooie krullen van een citroenschil toe. Ook dit weer twee minuutjes inkoken en haal dan de schillen uit de siroop en laat op keukenpapier drogen.

Meer een gerechtje voor de volwassenen, vanwege de drank, maar tenminste een van onze kinderen heeft er smakelijk van gegeten!

24 april 2010 – Chocoladebiscuitgebak met zoute karamel

Na een emotionele week waarin wij onze oude, lieve, poes moesten laten inslapen, waren wij afgelopen weekend wel toe aan ‘troost-eten’. En dat is meestal iets met chocolade! Gelukkig stromen de kookboekjes die ik afgelopen herfst voor mijn verjaardag heb gekregen, en die de basis vormen voor dit blog, over van de chocoladerecepten. Het is nog lastig kiezen. Zeker ook omdat ik mezelf er steeds vaker op betrap dat ik de boeken toch al behoorlijk vaak heb doorgebladerd, steeds zoekend naar een nieuwe invalshoek. En merkwaardigerwijze staan er ook veel min of meer dezelfde dingen in. En ik heb niet veel zin om mijzelf te herhalen in het kader van deze schrijverij. De moraal van dit verhaal? Het was nog lastig kiezen! Maar het werd een receptje uit Fantastische Toetjes van Annie Bell. Een recept dat mij aansprak vanwege de gebruikte rietsuiker. Lekker!

Bell gaat uit van gebak voor ruim 8 personen in een cakeblik van ongeveer 30 x 23 cm. Zo’n blik heb ik niet, maar een ronde springvorm met doorsnee 26 cm doet het ook uitstekend! Verwarm de oven op 190 °C voor. Meng in de Magimix (hoera, daar word ik altijd blij van – hoe simpeler hoe beter!) 225 gram boter en 225 gram rietsuiker totdat het een bleek mengsel is geworden. Terwijl de motor nog draait voeg je 3 eieren toe en 1 ½ dl melk. Het ziet er nu een beetje vreemd uit. Niet erg aanlokkelijk. Nu voeg je 175 gram zelfrijzend bakmeel (zeven!) en 50 gram cacao (ook zeven!) en 1 ½ theelepel bakpoeder (zeven?) toe. Geleidelijk, terwijl de machine draait. Hierna mag je de smurrie in het blik storten en over de gladde bovenkant strooi je nog een tweetal eetlepels rietsuiker. Het geheel in ongeveer 30 minuten gaar laten worden, in mijn geval heb ik er ruim 10 minuten aan toegevoegd. Je moet er een prikker droog uit kunnen halen.

Fantastische toetjes maakt er een zilte karamelsaus bij. Door 100 gram donkere basterdsuiker te smelten met 100 gram gezouten boter en 1 ½ dl slagroom en glad te kloppen. Het is inderdaad heel lekker om er iets bij te serveren. Maar deze zoute karamel vonden wij niet echt de ultieme toevoeging. Een lekkere dot slagroom deed het ook uitstekend!

Na de mislukking van vorige week was dit wel weer een opkikker. En zeker na al het verdriet een hele aangename troost!

17 april 2010 – Vanillerol

Filodeeg: ik begin er nooit meer aan! Deze boze bewering heb ik al vaker gedaan en ik ben er inderdaad ook al jaren niet aan begonnen. Maar in het kader van dit blogje meende ik dat het nu misschien wel zou gaan lukken. Tussen mij en het filodeeg… Helaas, wederom een desillusie. Zal wel aan mij liggen. Voorgaande keren had ik het deeg niet vroeg genoeg uit de vriezer gehaald – ja, dat is natuurlijk vragen om problemen want dat moet wel minstens anderhalf uur ontdooien. Zucht. Maar deze keer dat dus allemaal op tijd en conform de instructies op de verpakking. Tijdens het ontdooien een heerlijke vanillecustard met geraspte sinaasappelschil gemaakt. Het leek allemaal voorspoedig te verlopen… Tot ik er aan toe was om het filodeeg uit te leggen en aan elkaar te plakken met boter. De plakjes bleken wéér niet uit elkaar te halen te zijn. Aan elkaar geplakt, niet te hanteren, scheurend aan alle kanten. Ik heb bozig nog geprobeerd er iets van te maken. Maar de ‘flow’ was er totaal uit. En dat was ook te merken in het resultaat. Warm nog wel lekker – een smeuïge custardpudding verpakt in filodeeg. Maar alles bij elkaar toch wel wat te zwaar, te veel gedoe en zonder liefde. We waren het er allemaal roerend over eens… Jammer, jammer.

10 april 2010 – Taart van sinaasappelgelatine en limoenbavarois

Een lekker luchtig, smakelijk dessert: taart van sinaasappelgelatine en limoenbavarois. Op een luie zaterdagmiddag in elkaar gezet. Een hele exercitie, want de schaal die ik hier in eerste instantie voor bedacht had, bleek gedurende het proces te klein. Deze taart wordt in twee delen gemaakt. Na het eerste deel dreigde grote overstroming van mijn vorm en moest ik hulptroepen invliegen voor het fabriceren van een uiterst handige kartonnen constructie. Waar maar weer uit af te lezen was, dat de man bij ons in huis iets met vormgeving en constructies doet, zo degelijk was het resultaat. De dreigende overstroming werd aldus gestut en na een nachtje opstijven konden wij genieten van een heerlijk frisse taart.

Het maakproces was dus wel wat ingrijpender dan menig hiervoor beschreven, in een handomdraai gefabriceerde, taart. Eerst een taartvorm van ongeveer 11 x 22 cm invetten en flink bekleden met bakpapier. Wel drie lagen dik! En zorg dat die vorm een behoorlijke diepte heeft – zie inleidend verhaal. Het recept dat ik volgde uit het vierkante Zalig Zoet kookboek spreekt steeds over gelatinepoeder, maar dat heb ik nog nooit in een supermarkt kunnen vinden. Dus dat heb ik vervangen door gelatineblaadjes. Die moeten ruimschoots voor gebruik weken in koud water – afijn, de hele instructie van gelatine staat op de verpakking. Ik moet er altijd wel aan denken voldoende blaadjes te gebruiken, anders stijft het niet goed op. Deze keer is dat prima gelukt!

Sinaasappelgelatine: geraspte schil van 2 sinaasappels + 375 grams vers sinaasappelsap + 60 gram fijne kristalsuiker + 2 eetlepels sinaasappellikeur (of in ons geval Limoncello – ook erg lekker!) verwarmen op laag vuur totdat suiker is opgelost. Mengsel even laten pruttelen en dan gelatine erdoor. Laat op kamertemperatuur komen en schenk daarna in de vorm. Dit spul moet zo’n twee uur opstijven in de koelkast.

Limoenbavarois: 375 ml melk + geraspte schil van 3 limoenen bijna aan de kook brengen. In kom vier eierdooiers met 120 gram suiker tot bleke gele romigheid kloppen. Hierboven de melk zeven en steeds blijven kloppen met mixer. Daarna 125 ml vers limoensap erdoor roeren. Dit mengsel op een zacht vuurtje aux bain marie verwarmen en ongeveer 20 minuten roeren totdat het een licht gebonden saus is. Ondertussen staan er alweer wat gelatineblaadjes te weken. Die roer je aan het einde van de 20 minuten door het mengsel. Laat op kamertemperatuur komen. Ondertussen 300 ml slagroom stijfkoppen. Dit voorzichtig en snel door het gelatinemengsel spatelen en dat op de inmiddels stijve sinaasappelgelei scheppen. Bovenop in de lengte lange vingers draperen en een beetje erin duwen. Dit moet weer zo’n twee a drie uur opstijven.

Als het allemaal goed is kan je nu de taart op een bord of schaal storten en heel voorzichtig het bakpapier eraf halen. Wij hadden voldoende gemaakt voor een weeshuis, dus kon een selectie buren ervan meegenieten! En dat werd gewaardeerd, blijkens de dankbetuiging op Facebook!

2 april 2010 – Chocoladepavlova

Hoe was het gezegde ook-al-weer? Beter een goede buur, dan een verre vriend – zoiets. Wat is er dan leuker als buren goede vrienden worden en welke gezegde bestaat daar dan voor? Ik ben in ieder geval gezegend met een heel aantal buitengewoon goede buren, die ik tevens goede vrienden durf te noemen. En wat helemaal leuk is, wij delen de passie voor koken en lekker eten. En dus was het afgelopen Goede Vrijdag raak. ‘Buurvriendin’ verzorgde een zeer lekker voor- en hoofdgerecht en natuurlijk nam ik een toetje voor mijn rekening. In het kader van dit blogje uiteraard.

Chocoladepavlova is een buitengewoon smakelijk werkje uit het kookboek van Annie Bell ‘Fantastische toetjes’. Pavlova associeer ik met Rusland en grappig genoeg klopt dat ook. Wikipedia (hoe betrouw is dat? – naar mening van mijn 10 jarige zoon mag ik daar absoluut geen waarde aan hechten, dat heeft ‘ie geleerd op school) leert mij dat het toetje is genoemd – jawel – naar de Russische balletdanseres Anna Pavlova. Het zou speciaal voor haar bereid zijn in een restaurant in Melbourne tijdens een wereldtournee van haar in de jaren ’20 door Nieuw Zeeland en Australië. Verder is er discussie of het gerecht dan oorspronkelijk uit Nieuw Zeeland stamt of uit Australië. Ik hou het maar op ‘van down under’.

De basis van de pavlova vormt een stevige taart van zeer stijf gekopt eiwit. In dit geval 6 grote eiwitten. Als het een flink stevige substantie is, dan voeg je er 350 gram fijne kristalsuiker in gedeeltes aan toe en eindig je met 25 gram cacoa, een eetlepel maïzena en een theelepel witte wijnazijn. Dit stijve goedje – het moet echt goed stijf zijn - draperen op een rond stuk bakpapier van ongeveer 23 cm doorsnee en bovenop een mooie krul creëren met een lepel. De taart bakken in 1 ½ uur in een oven van 110 graden (eerst wel voorverwarmen op 220 en lager zetten op het moment dat de pavlova erin gaat) – een flink lage temperatuur dus.

Voor de bovenkant 100 gram melkchocolade smelten. Even laten afkoelen en dan door 3 dl stijfgeklopte slagroom spatelen, zodat een gemarmerde substantie ontstaat. Hier ging het bij mij een beetje mis. Ik had pure chocolade gebruikt (dat vind ik eigenlijk veel lekkerder) en de gesmolten chocolade kleefde niet goed aan de slagroom zodat één en ander een spikkelig goedje opleverde in plaats van het mooie gemarmerde effect. Het spikkelspul was overigens wel heel eetbaar en ik zal mijn marmertechnieken nog ns wat gaan oefenen… Voor het Paasgevoel een paar gesuikerde chocolade eieren erover en direct serveren!

Het resultaat was naar mening van de aanwezigen dik in orde! Heel lekker – chocolade is dat eigenlijk altijd – van buiten knapperig en van binnen heel lekker zacht. Voor herhaling vatbaar!

28 maart 2010 – Citroencake met vijgen, walnoten en honingyoghurt

De zomertijd is ingegaan. Zondagmorgen om 9.00 uur beseffen wij ons met schrik dat het al 10.00 uur is. Snel het bed uit om hard te lopen en die hele waslijst van dingen te doen waarvoor we de luie zondag gereserveerd hadden. Het is vrijwel een kansloze race tegen de klok. Die halen we vandaag niet meer in. Gelukkig brengt de zomertijd ook een prettig zonnetje in huis en daar past citroencake met vijgen heel erg goed bij. Met deze mediterraans aandoende lekkernij komen we weer even in een rustiger vaarwater en laten we de klok de klok.

Grappig ingrediënt in dit, op het oog zwaar aandoend, product is de griesmeel. Dat hebben wij nooit in huis. Laat staan dat ik het ergens voor gebruik, ergens ín gebruik. Voor deze zonnige cake meng ik de volgende ingrediënten door elkaar. In één kom 115 gram suiker, 310 gram griesmeel, 150 gram gemalen amandelen, 3 theelepels bakpoeder en ½ theelepel zout. In een andere kom citroenrasp en sap van 1 citroen mengen met 1,25 dl olijfolie, 2 eieren, 185 gram Griekse yoghurt en 1,25 dl melk. De inhoud van beide kommen door elkaar roeren en er 60 gram gehakte walnoten en 7 gehakte vijgen (halfgedroogd in mijn geval, maar vers is natuurlijk nog wat lekkerder) aan toevoegen. Dit geheel storten in een cakevorm, liefs vierkant, van ongeveer 23 x 23 cm, ingevet en bekleed met bakpapier. Bovenkant gladstrijken en er plakjes van vier vijgen overheen verdelen. En bakken in oven van 180 graden gedurende 40 minuten totdat je er een prikker droog uit kan halen.

Deze lekkere cake, die niet heel zwaar is mits in niet al te grote stukken geserveerd, combineert erg plezierig met honingyoghurt: zo’n 250 gram Griekse yoghurt mengen met 90 gram honing en 2 theelepels vanille-extract. Zeker als de cake nog warm is en de yoghurt lekker koud uit de koelkast komt - een feestje!